Πυλώνες Υψηλής Τάσης – μια πολύ επικίνδυνη ασθένεια που δεν θεραπεύτηκε ποτέ

της Μαρίας Χαλκίδη

Όταν στην δεκαετία 1950 – 60 ο Γέρακας –«κομμάτι» τότε της Παιανίας-, άρχισε να οικοπεδοποιείται, άνθρωποι από παντού, φτωχοί άνθρωποι, έσπευσαν να αγοράσουν ένα μικρό τεμάχιο οικοπέδου να στεγάσουν τις οικογένειές τους. Τα οικόπεδα πάμφθηνα και με πολλές δόσεις. Ήταν η εποχή που το κρατικό ραδιόφωνο μετέδιδε την είδηση - διαφήμιση «Με μια πεντάρα στου Κωνσταντάρα». Οι παλιοί Γερακιώτες το θυμούνται καλά.

Μαζί με το συμβόλαιο που υπέγραφαν τότε, πήγαινε "πακέτο" και ένα άλλο συμβόλαιο. της ΔΕΗ, «Περί απαλλοτρίωσης του οικοπέδου», το οποίο έπρεπε να υπογράψουν οι αγοράζοντες αναγκαστικά. Ήταν το «Σχέδιο - Απόφαση» για τους Πυλώνες Υψηλής Τάσης.

Μαρία Χαλκίδη
Μέλος της Γραμματείας της Δημοτικής Παράταξης
«Παρέμβαση για έναν άλλο Δήμο»

Κανείς, βέβαια, από τους φτωχούς κατοίκους, δεν έψαξε τότε τι υπέγραφε. Κανείς δεν υποψιαζόταν τι έμελλε να γίνει μετά από αρκετά χρόνια.

 Ένα τέτοιο συμβόλαιο «Αναγκαστικής Απαλλοτρίωσης», έπεσε στα χέρια μου μετά την απώλεια του πατέρα μου, πριν τέσσερα χρόνια, που με θορύβησε και το έψαξα.

Τα πρώτα χρόνια της εγκατάστασης των πυλώνων κανείς δεν εναντιώθηκε. Κανείς δεν ήξερε τους κινδύνους.

Όταν ο Γέρακας άρχισε να πυκνοκατοικείται, όταν η πληροφόρηση ήρθε, ακολούθησαν δεκάδες κινητοποιήσεις κατοίκων κατά καιρούς.

Δεν σκοπεύω εδώ να αναλύσω τους κινδύνους. Αυτά πλέον είναι πασίγνωστα. Ούτε το πόσο τρέξαμε, πιστεύοντας ότι με τον προσωπικό μας αγώνα θα τους διώξουμε.

Ο στόχος αυτού του κειμένου είναι άλλος.

Ποιοι κατά καιρούς κινητοποιήθηκαν; Ποιοι στάθηκαν στο πλευρό τους; Ποια η θέση όλων των Κοινοταρχών, αργότερα Δημάρχων του Γέρακα και σήμερα Δημάρχου Παλλήνης;

Οι κινητοποιήσεις ξεκινούσαν πάντα από όσους από εμάς κατοικούν κάτω και δίπλα από τους πυλώνες. Ήμασταν και εξακολουθούμε να είμαστε οι άμεσα θιγόμενοι και έκθετοι στον υψηλό κίνδυνο.

Αμέτρητες παραστάσεις προς όλους τους αρμόδιους φορείς. Αμέτρητες αιτήσεις για μέτρηση «μαγνητικού πεδίου». Αμέτρητες οι άσκοπες κινήσεις μας και οι καθησυχαστικές απαντήσεις των «αρμοδίων» ότι «δεν υπάρχει κίνδυνος».

Σαφέστατα, ο πρώτος φορέας που χρειαζόμασταν δίπλα μας, ήταν η Κοινότητα και αργότερα ο Δήμος και το κάναμε. Παραστάσεις και θέματα προς Δημοτικά Συμβούλια. Απάντηση: Είμαστε μαζί σας. Οι πυλώνες όμως, δεν φεύγουν.

Από τον Γέρακα, πέρασαν ένας Κοινοτάρχης και δυο Δήμαρχοι. Ποτέ, κανείς από αυτούς, δεν πήρε «στα χέρια του» ένα τόσο σοβαρό ζήτημα που απασχολεί τον τόπο μας, ως σημαία, ως πρώτιστο, να το κινήσει, όχι περιστασιακά, αλλά συνεχόμενα, για να μπορούμε να λέμε σήμερα, «τουλάχιστον προσπάθησε και εξακολουθεί να προσπαθεί».

Ποτέ, κανείς από αυτούς, δεν στάθηκε στο πλευρό μας στον αγώνα μας αυτό. Ποτέ, δεν παραστάθηκε στους φορείς που απευθυνθήκαμε. Ποτέ δεν μας κάλυψε, όταν δημοσιοποιούσαμε αυξημένα κρούσματα καρκίνου και λευχαιμίας παιδιών και ενηλίκων σε σχέση με άλλες γειτονιές του Γέρακα, που κατοικούσαν κάτω και πέριξ των πυλώνων. ΠΟΤΕ.

Έτσι, εν έτει 2014, βρισκόμαστε στη δυσάρεστη θέση, ανοίγοντας το παράθυρο το πρωί για να πούμε καλημέρα στη ζωή, να αντικρίζουμε αυτήν την εικόνα.

Η φωτογραφία από το δικό μου παράθυρο στην οδό Φωκίδας.

Να την πούμε την καλημέρα; Πνιγόμαστε και την αποφεύγουμε. Προσωπικά, μου θυμίζει το ακριβώς διπλανό παιδάκι - γειτονόπουλο που «έφυγε» χτυπημένο από λευχαιμία. Μου θυμίζει κι άλλα περιστατικά. Μου θυμίζει το άγχος μου για την οικογένειά μου. Εδώ κατοικώ και πώς να φύγω;

Ας μου πει κάποιος...

Ποια η θέση της σημερινής Δημοτικής Αρχής με απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου για τους πυλώνες, που διασχίζουν Μπαλάνα - Γέρακα - Γαργηττό;

Ας μου πει, επίσης, αν, και τι, ενέργειες έχει κάνει επί της θητείας της, σε μια προσπάθειά της, βρε αδελφέ για την απομάκρυνσή τους;

Η φωτογραφία πάλι από την γειτονιά μου.

Οδός Ευβοίας, ελάχιστα πιο πάνω από το πολυκατάστημα Carrefour.  Η κυρία, πάει το σκυλάκι της απογευματινή βόλτα. Κι εγώ, εκεί γύρω το πηγαίνω. Ο κύριος, κάνει κι αυτός την απογευματινή του βόλτα. Όλη η γειτονιά, εκεί γύρω κάνει τη βόλτα της.

Οι εγκαταστάσεις που βλέπετε στη φωτογραφία, είναι αθλητικές. Ιδιωτικές. Πολλές δεκάδες παιδιών και νέων, αθλούνται εδώ. Κάτω από του Πυλώνες!

Ποιος «ευαίσθητος φορέας» έδωσε την άδεια στον ιδιώτη; Κι αφού την εξασφάλισε -κανείς δεν ξέρει πώς-  Ποια ήταν η θέση της Δημοτικής Αρχής όταν εκδόθηκε αυτή η άδεια;

Ποια είναι η θέση της Σημερινής Δημοτικής Αρχής; Τα παιδιά και οι νέοι να αθλούνται κάτω από Πυλώνες Υψηλής Τάσης; Βεβαίως, η Δημοτική Αρχή, θα πει ένα μεγάλο ΟΧΙ. Κι εγώ τι να το κάνω το μεγάλο ΟΧΙ, όταν ουδεμία ενέργεια έχει κάνει να κλείσει τον ιδιωτικό αθλητικό χώρο;

Πλέον αηδιάζω και συγχωρήστε μου την λέξη, όταν ανοίγοντας το παράθυρό μου το πρωί δυο-τρεις μήνες πριν τις Δημοτικές Εκλογές, βλέπω μπουλντόζες, τεχνίτες και εργάτες, σε οργασμό έργων για τα όμβρυα, προκειμένου να παρουσιάσει έργο.

Στις προηγούμενες Δημοτικές Εκλογές, δυο μήνες πριν γίνουν, μας έστρωναν πεζοδρόμια, με απόφαση, για όλη τη γειτονιά. Τους πρόλαβαν, όμως, οι εκλογές και η Φωκίδος (στην ίδια απόφαση ήταν) έμεινε άφτιαχτη μέχρι σήμερα. Από τότε είχα να τους δω στη γειτονιά μου.

Αλλά αυτά, είναι άλλα θέματα και θα με αναγκάσουν να επανέλθω.