Σκέψεις...

 

Γράφει:

Γιάννης Φλωράκης

Δημοσιογράφος-Γέρακας

 

Γήπεδο ποδοσφαίρου Γέρακα, σήμερα... Ακαδημίες, πέντε και τέταρτο με εξήμιση το απόγευμα.
Ρομαντικές προπονήσεις στο ημίφως.
Οι ούτως ή άλλως αλλήθωροι προβολείς με μισές λάμπες εδώ και ημέρες.
Απ' έξω, μπουλντόζες, το σήμα κατατεθέν ενός καθώς πρέπει δήμαρχου σε προεκλογική περίοδο που το ένα λεπτό λειτουργίας τους κοστίζει όσο μία λάμπα προβολέα.
Παιδιά από 7 έως 13 ετών προπονούνται στο ρομαντικό ημίφως.
Ανθρωπος του γηπέδου, πίσω μου, λέει εν πλήρη απελπισία:
"Τους το λέω τόσο καιρό. Ηλθαν δύο καλοντυμένοι δήθεν για έλεγχο, ήπιαν καφέ και μετά τίποτα".
Ο εκσκαφέας τράνταζε το γήπεδο, έκρηξη που κάλυπτε τις χαρούμενες φωνές των παιδιών που δεν έδειχναν να ενθουσιάζονται και ιδιαίτερα από το ημίφως καθώς χάιδευαν τη θεά μπάλα. Ηταν πιο φωτεινή, άλλωστε, από τον κάθε καλοντυμένο σύμβουλο.
2-3 εβδομάδες πριν, ένας καλοντυμένος δήμαρχος, με ένα καλοζωγραφισμένο χαμόγελο, έδινε την εκκίνηση για τον μίνι μαραθώνιο την ημέρα του μεγάλου μαραθωνίου ειρήνης χωρίς να πει κουβέντα στα παιδιά γι' αυτόν και για τον άνθρωπο που χάρισε το όνομά του και τη ζωή του για να τρέχουν τα παιδιά μας ελεύθερα.
Αυθαίρετες σκέψεις, θα μου πείτε...
Οι μπουλντόζες ακόμη έσκαβαν στο ημίφως...
Η άτιμη μηχανή δεν μου έκανε τη χάρη. Είχε εξαντλήσει τη μπαταρία της...